Een beetje ondernemer neemt het heft in eigen hand en geeft zijn eigen leven vorm. Daar slaan we ons als zelfstandigen bij voorkeur dan ook voor op de schouders. “Ik ben ondernemer, ik durf mijn eigen pad te gaan!”, denken we. En kijken soms met gepast medelijden naar al die loonslaven die dat niet durven te doen.
Wij ondernemers gaan door waar anderen stoppen, bewandelen wegen die gewone mensen als doodlopend pad beschouwen en leggen ons nooit – maar dan ook nooit – neer bij de status quo. Een nachtje doorwerken is best te doen als het een keertje moet. Die winst kan hoger, ook in deze tegenvallende markt. Loopt het product niet? Dan verzinnen we een nieuwe verkoopstrategie of een nieuw product. Onze werknemers kunnen we scholen zodat ze doen wat we willen of ontslaan als ze dat laten. Strategieën zijn er om ingevoerd en/of aangepast te worden.
Een ‘echte’ ondernemer staat vooraan om de nieuwste techniek uit te proberen, de slimste probleemoplossing toe te passen en net even sneller te zijn dan de concurrent. Waarbij we er vanuit gaan dat alles wat we bedenken, willen en nodig achten mogelijk is zolang we maar genoeg ons best doen en hard genoeg werken.
Daar is in mijn ogen niets mis mee zolang we onze ondernemende flexibiliteit en doorzettingsvermogen inzetten om nét even wat harder mee te zwemmen met de stroming. Kansen grijpen die voorbij komen. Heerlijk sparren en brainstormen over wat er allemaal mogelijk is. Veel doen op een dag omdat wat je doet, je makkelijk afgaat.
Meezwemmend met de stroming is ondernemen als een spel dat je naar hartenlust speelt. Zoals je een tennis-, honkbal- of voetbalwedstrijd vol vuur speelt, met alle emoties die daarbij horen, wetende dat het resultaat uiteindelijk niet uitmaakt voor je welzijn. Natuurlijk, na een gewonnen wedstrijd zegt je “Wow, cool, gewonnen! Laten we een biertje nemen om het vieren!” en na een verloren wedstrijd niet. Dan zeg je “Shit, balen, verloren! Laten we een biertje nemen om onszelf te troosten!”. Waarna het leven verder gaat zoals het altijd ging. Ongeacht verlies of winst.
Maar helaas zwemmen we vaak niet mee met de stroming, want we willen iets anders. Dan hebben we bedacht dat hoe het plaatje van ons leven en ons bedrijf eruit moet zien en bikkelen we om het leven te kleien dat we voor ogen hebben.
Al doende verliezen we uit het oog dat we een ondernemersspel spelen waar ons leven niet van afhangt. Zien we over het hoofd dat we ook okay zijn als die deal niet doorgaat, het bedrijf mislukt of de winst wat lager uitvalt. Onderweg gaan we geloven dat het écht belangrijk is en dat het spel moet verlopen zoals wij hebben bedacht.
Waardoor we niet meer spelen & leven maar strijden & streven. Tegen de stroom inzwemmen in plaats van lekker mee te dobberen. Uit alle macht proberen de rivier de kant op te laten stromen die wij het beste vinden. Met spanning en frustratie, tegenvallers en soms zelfs rampspoed tot gevolg.
We zijn in verzet tegen wat er is en proberen ervan te maken wat wij denken dat het moet zijn. Waarbij we totaal voorbij gaan aan het feit dat wij niet aan het roer van ons leven staan. Dat lijkt vaak wel zo – zeker als ondernemer – maar uiteindelijk besta je altijd alleen bij de gratie van een universele levensenergie. Een levensenergie die zorgt dat de wind waait, bomen hun bladeren verliezen, jouw hart pompt en je cellen zich vernieuwen. Dat gaat vanzelf. Daar hoeven jij en ik niets aan te doen. Die levensenergie doet zijn ding als een stromende rivier waar jij vol vertrouwen in mee zou kunnen drijven. Alleen doen we dat vaak niet.
We hebben als mens vaak de arrogantie dat wij weten hoe ons leven moet verlopen en wat het beste voor ons is. Wat voor mij tegenwoordig lijkt op ruzie maken met de natuur. Alsof we boos zijn omdat de blaadjes dit jaar te lang aan de bomen blijven zitten. En dus het bos in gaan om aan alle bomen te schudden, hoe zwaar dat ook is en hoe lang dat ook duurt. Alleen omdat we vinden dat het NU tijd is voor kale bomen. Waarbij we ook energie verspillen aan het aan een naaldboom schudden omdat die ook kaal moet, vinden we.
Ondernemerschap is volgens mij een stuk relaxter als je loslaat dat het de door jou bedachte uitkomst of vorm moet hebben. Dan sta je immers open voor alles wat er zich aandient, kun je ‘ja’ zeggen tegen wat het leven in de aanbieding gooit en het spel spelen zoals het bedoeld is: als spel.
Ik heb de controle los gelaten en vertrouw tegenwoordig graag op het feit dat ik, als onderdeel van die universele levensenergie, altijd okay bent – hoe mijn bedrijf er ook uit ziet. Wat grappig genoeg tot onverwachte dingen heeft geleid, zoals een boek-in-een-werkweek en een theatershow. Stond niet op mijn to-do lijst maar blijkt het écht spelen & genieten waarvoor ik ondernemer geworden ben. 😉
